Anna (w tej roli Emmanuelle Riva) i George (Jean-Louis Trintignant) są parą muzyków. Mają około 80 lat, mieszkają we Francji, uczęszczają razem na koncerty i darzą siebie ogromnym uczuciem, jakim jest tytułowa miłość. Pewnego dnia Anna zaczyna się dziwnie zachowywać, co jest przyczyną silnego ataku choroby neurologicznej. To wydarzenie staje się początkiem długotrwałej walki z chorobą, której podejmuje się przede wszystkim George.
Mimo pozorów jest to zupełnie inny film, jakie dotąd tworzył Michael Haneke. Tu reżyser nie pokazywał brutalności, a snutej opowieści nadał inny charakter. Jednak mimo wszystko przedstawiał walkę, zarówno fizyczną, jak i psychiczną, jakiej musiał stawić czoła główny bohater.
Film „Miłość” dostał w tym roku Palmę w Cannes jako najlepszy film. Był także nominowany do Oscara w 4 kategoriach. Niestety, dostał tylko nagrodę za najlepszy film nieanglojęzyczny. Sądzę, że amerykańskie kino nie dojrzało jeszcze na tyle, by nagradzać produkcje ambitne.
Nie jest to łatwy i przyjemny film, który obejrzymy sobie od tak. Wymaga on od nas przede wszystkim myślenia. Pomaga jednak zrozumieć problemy osób będących bezradnymi wobec postępującej choroby najbliższej osoby. Mam nadzieję, że „Miłość” spodoba wam się, jeżeli szukacie w kinie prawdziwych wartości. Ciekawa jestem, jak zinterpretujecie ostatnie sceny...
tekst: Karolina
zdjęcie: Przemek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.